Παραίσθηση

Μικρές σταγόνες ευτυχίας.
Ψιχάλες που έσταξαν και στέγνωσαν μέσα μας.
Αυτή η ομίχλη τόσο βιαστική .
Σχεδόν πάντα πέφτει όταν την χρειαζόμαστε.
Να χαθούν σημάδια να κρυφτούν πληγές.
Να γίνουμε αόρατοι μέσα στο κόσμο.
Άγνωστοι στο ίδιο μας εγώ.
Παραίσθηση μικρή ανώδυνη.
Παραίσθηση και εκείνες.
Οι μικρές σταγόνες ευτυχίας.

Μια μέρα ακόμη

Σιωπηλά σκυμμένη να μετρώ δικά μου βήματα.
Εκείνα τα γνωστά καθημερινά της ζωής μου.
Η ίδια γεύση μιας κουταλιάς ζάχαρης και μιας καφέ.
Να κυλάει στο αίμα στο πρώτο φως της αυγής.
Ο καπνός να σχηματίζει γύρω μου ομίχλη.
Σκεπάζει και αυτός για λίγο μόνο τα πρωινά μου .
Επόμενη σκηνή μικροί καθημερινοί αποχωρισμοί.
Το οχτάωρο της αντρικής φιγούρας.
Το εξάωρο της ζωής των παιδιών που μόλις ξεκίνησε.
Μόνη σε ένα σπίτι πολλών τετραγωνικών να μετρώ και πάλι.
Τα βήματα εκείνα τα γνωστά καθημερινά της ζωής μου.
Σιωπηλά σκυμμένη περιμένοντας την επόμενη μέρα.
Των ίδιων γεύσεων των ίδιων μικρών αποχωρισμών.
Καλημέρα σας είπα;