Γιατί

Δύσκολα τρένα οι άνθρωποι.
Δε ξέρεις ποια θα έρθουν σε ποια θα ανέβεις.
Δε ξέρεις που θα σε πάνε.
Δύσκολη και αυτή η αναμονή.
Να περιμένεις τρένα το καταλαβαίνω.
Ανθρώπους γιατί;

Για'σενα

Δυσκολεύομαι με τις λέξεις
Γρατζουνάω για ώρες το χαρτί με το μελάνι μου.
Και κάθε που δακρύζω εγώ εκείνο στάζει.
Κάθε μια λέξη, μια ανάμνηση.
Μουντζούρα  πάνω στο λευκό.
Δυσκολεύομαι πια με τις λέξεις.
Είναι που σε κάθε τελεία είναι και μια νέα αρχή.
Δυσκολεύονται κι οι λέξεις πια μαζί μου.
Είχαν μάθει και αυτές να στάζουν μελάνι.
Για 'σενα.

Σιωπηλές μοναξιές

Σκορπισμένες σιωπές.

Μοναξιές μετρημένες μου μέσα στη νύχτα.

Φοβισμένες ματιές.

Να αντικρίσουν της ζωής την αλήθεια.

Προδομένη φωνή.

Μια αντοχή ζητάει βοήθεια.

Ραγισμένα γιατί στο σώμα πληγή.

Σε καπνούς τυλιγμένα συντρίμμια.

Σκορπισμένες σιωπές.

Μοναξιές μετρημένες μου μέσα στη νύχτα.

Όλα μια μεγάλη είναι συνήθεια. 

Κόσμε μου

Κρυώνει η μέρα μας κόσμε μου.
Παγωμένες ανάσες σε κρύες ψυχές.
Τόσες φωτιές πέρασαν.
Πέρασες και εσύ φωτιά μου.
Κρυώνει η μέρα μας κόσμε ακούς;
Τόσες σπίθες ανάψαν .
Άλλες τόσες φλόγες δίπλα μας.
Ξεχάστηκα ναι.
Πέρασες και εσύ φωτιά μου.
Παγωμένες στιγμές.
Ένας αέρας έμεινε γεμάτος στάχτες.
Κρυώνει η μέρα μας.
Κρυώνω και εγώ φωτιά μου.

Πεπρωμένο μου

Και τώρα;
Ποια μοίρα και ποιο πεπρωμένο εκείνο;
Που σε έφερε για να σε πάρει πίσω.
Ποιον να χρεώσω λάθη πάθη και εμένα;
Ποιος θα πληρώσει,ποιος θα χρεώσει;
Και αυτός ο χρόνος γιατρός δεν είναι το ξέρω.
Και τώρα;
Για να σε δω μοίρα μου το πεπρωμένο σου.
Τι μου 'χεις για μετά;

Που να 'ξερες

Πόσες κραυγές σιώπησα.

Πόσες φωνές.

Πνίγηκαν μέσα μου.

Σε ένα ποτάμι που δάκρυσε.

Και έσταξε στη ζωή μου.

Πόσες κραυγές σιώπησα ξέρεις;

Πόσες φωνές ξέρεις;

Δικές μου για την δική σου στεριά.

Που να 'ξερες..

Σκόρπια ψυχή μου

Πόση ψυχή κουβαλάμε μέσα μας.

Αρκετή φαντάζομαι δανεισμένη απ'άλλους.

Ξεπούλημα εύκολα για ένα φουλ γέμισμα.

Και πάλι δε φτάνει.

Περισσεύει και την πουλάς στο διάολο.

Πόση πες μου και ήσουν ψυχή μου.

Πόση ψυχή κουβαλάμε τελικά.

Πείτε μου γιατί εγώ δεν έχω.

Σκόρπισα.
Και άντε βρες να με ενώσω.
Όλη κομμάτια.
Άλλα που πήρες και άλλα που πέταξες.
Στα τόσα που σε ένωσα.
Σε τόσα άλλα με χώρισες.
Και έτσι σκόρπια εγώ στο δρόμο σου.
Πάντα ένα κομμάτι θα είμαι.
Σε κάθε σου βήμα να σκοντάφτεις.

Σκόρπισα

Σκόρπισα.
Και άντε βρες να με ενώσω.
Όλη κομμάτια.
Άλλα που πήρες και άλλα που πέταξες.
Στα τόσα που σε ένωσα.
Σε τόσα άλλα με χώρισες.
Και έτσι σκόρπια εγώ στο δρόμο σου.
Πάντα ένα κομμάτι θα είμαι.
Σε κάθε σου βήμα να σκοντάφτεις.

Ψυχή μου

Πόση ψυχή κουβαλάμε μέσα μας.

Αρκετή φαντάζομαι δανεισμένη απ'άλλους.

Ξεπούλημα εύκολα για ένα φουλ γέμισμα.

Και πάλι δε φτάνει.

Περισσεύει και την πουλάς στο διάολο.

Πόση πες μου και ήσουν ψυχή μου.

Πόση ψυχή κουβαλάμε τελικά.

Πείτε μου γιατί εγώ δεν έχω.

Καληνύχτα

Πόσες καληνύχτες φοβήθηκα κοντά σου.

Τόσες άλλες αναζητώ τον τρόμο τους.

Τρόμαζε η νύχτα μακριά σου.

Και η ζωή μου τώρα όλη χώρια σου.

Πόσες καληνύχτες χρωστάς στη ζωή μου.

Πόση ζωή μου χρωστάω.

Και τρόμαζε η νύχτα μακριά σου.

Ακόμα τρομάζει για μια καληνύχτα δικιά σου.

Σβήσε το φως

Τόσο φεγγάρι έχει απόψε να σου φέξει. 
Και κάθε που γεμίζει αυτό.
Αδειάζει η ζωή μου.
Σβήσε το φως.
Το φεγγάρι αυτό δεν είναι δικό μας.
Ποτέ δε θα'ναι.
Και έχει τόσα φεγγάρια η ζωή να γεμίσει.
Σβήσε το φως.

Μια σταγόνα

Μια σταγόνα μου αρκούσε.
Να βρέξει τα χείλη μου.
Απ'το δάκρυ σου γεύση να πάρουν.
Η αλμύρα του έρωτα αυτού.
Στις πληγές μου θα'ναι για πάντα επάνω.
Μια σταγόνα αρκούσε.
Απ'το δάκρυ σου.
Μια σταγόνα στα χείλη μου.
Μια.

Δεν είμαι εγώ

Δεν είμαι εγώ.
Κάποιο λάθος κάνετε όλοι.
Ξανά καλέστε την ζωή μου.
Όχι.Δεν είμαι εγώ.
Ίσως δεν θα 'μαι ποτέ μου.
Και αν σας μοιάζω.
Ήμουν κάποτε.
Τώρα δεν είμαι εγώ.
Όχι.Δε θα ΄μαι ποτέ μου.
Αυτή η ζωή προωθείται. 

Ναυάγιο ήμουν

Ότι ονειρεύτηκα μου βύθισες.

Ναυάγιο η αγάπη μου για 'σένα.

Κύμα έγινες και ότι αγάπησα έπνιξες.

Της ψυχής τα πανιά μου είναι όλα σχισμένα.

Άνεμος έγινες και πάνω μου πέρασες.

Την πιο δική μου ανάσα μου στέρησες.

Ναυάγιο ήμουν.

Και εσύ  θάλασσα μέσα μου έπλευσες.

Ναι..
Ναυάγιο ήμουν.