Γιατί

Δύσκολα τρένα οι άνθρωποι.
Δε ξέρεις ποια θα έρθουν σε ποια θα ανέβεις.
Δε ξέρεις που θα σε πάνε.
Δύσκολη και αυτή η αναμονή.
Να περιμένεις τρένα το καταλαβαίνω.
Ανθρώπους γιατί;

Για'σενα

Δυσκολεύομαι με τις λέξεις
Γρατζουνάω για ώρες το χαρτί με το μελάνι μου.
Και κάθε που δακρύζω εγώ εκείνο στάζει.
Κάθε μια λέξη, μια ανάμνηση.
Μουντζούρα  πάνω στο λευκό.
Δυσκολεύομαι πια με τις λέξεις.
Είναι που σε κάθε τελεία είναι και μια νέα αρχή.
Δυσκολεύονται κι οι λέξεις πια μαζί μου.
Είχαν μάθει και αυτές να στάζουν μελάνι.
Για 'σενα.

Σιωπηλές μοναξιές

Σκορπισμένες σιωπές.

Μοναξιές μετρημένες μου μέσα στη νύχτα.

Φοβισμένες ματιές.

Να αντικρίσουν της ζωής την αλήθεια.

Προδομένη φωνή.

Μια αντοχή ζητάει βοήθεια.

Ραγισμένα γιατί στο σώμα πληγή.

Σε καπνούς τυλιγμένα συντρίμμια.

Σκορπισμένες σιωπές.

Μοναξιές μετρημένες μου μέσα στη νύχτα.

Όλα μια μεγάλη είναι συνήθεια. 

Κόσμε μου

Κρυώνει η μέρα μας κόσμε μου.
Παγωμένες ανάσες σε κρύες ψυχές.
Τόσες φωτιές πέρασαν.
Πέρασες και εσύ φωτιά μου.
Κρυώνει η μέρα μας κόσμε ακούς;
Τόσες σπίθες ανάψαν .
Άλλες τόσες φλόγες δίπλα μας.
Ξεχάστηκα ναι.
Πέρασες και εσύ φωτιά μου.
Παγωμένες στιγμές.
Ένας αέρας έμεινε γεμάτος στάχτες.
Κρυώνει η μέρα μας.
Κρυώνω και εγώ φωτιά μου.

Πεπρωμένο μου

Και τώρα;
Ποια μοίρα και ποιο πεπρωμένο εκείνο;
Που σε έφερε για να σε πάρει πίσω.
Ποιον να χρεώσω λάθη πάθη και εμένα;
Ποιος θα πληρώσει,ποιος θα χρεώσει;
Και αυτός ο χρόνος γιατρός δεν είναι το ξέρω.
Και τώρα;
Για να σε δω μοίρα μου το πεπρωμένο σου.
Τι μου 'χεις για μετά;