Της ζωής δρόμος

Ο δρόμος μεγάλος μακρύς ανηφορικός.
Κι εγώ  ανήμπορη στα γόνατα πεσμένη.
Φοβισμένη ματιά να αντικρίσει το πέρα.
Λες και το εδώ καθηλωμένη μ'έχει.
Σε φαύλο κύκλο ζωής δεμένη.
Ο δρόμος μεγάλος μακρύς ανηφορικός.
Μα βήματα δικά μου θα χαράξω.
Πιο πέρα εκεί που η ζωή στα ίσια της θα ΄ρθει.
Εκεί με περιμένει το αύριο.
Κι εγώ τώρα εδώ.
Σε επόμενο χρόνο όρθια στέκω. 
Ξεκινάω.